Jeanne-Geneviève (Labrosse) Garnerin (1775–1847) urodziła się w Paryżu we Francji. Jeanne zobaczyła pierwszy lot balonem wodorowym André-Jacquesa Garnerina oraz jego skok spadochronowy w Parc Monceau w Paryżu 22 października 1797 roku. Została jego uczennicą, żoną, a w 1798 roku pierwszą kobietą pilotem balonowym. Zaledwie rok później, 12 października 1799 roku, stała się pierwszą kobietą, która skoczyła ze spadochronem, spadając z 900 metrów (3000 stóp). Następnie wykonała wiele lotów balonem oraz skoków spadochronowych, w miastach we Francji i Europie.
11października1802rokuzłożyławimieniumężawniosekpatentowyna:”urządzeniezwanespadochronem,mającenaceluspowolnienieupadkukoszapopęknięciubalonu.
Jacques zmarł w 1823 roku, a Jeanne wycofała się z latania balonem i spadochroniarstwa, przekazała stery swojej siostrzenicy Elisie Garnerin, która nauczyła się latać balonami w wieku 15 lat i wykonała 39 profesjonalnych skoków spadochronowych. Zanim Joanna zmarła w 1847 roku, Elisa była sławiona w całej Europie za własne wyczyny.